Zijn vrouwen luier?

Hoe houden vrouwen het glazen plafond in stand oftewel:

zijn vrouwen luier?

Een kleine mededeling in het NRC: Vrouw gaat niet méér werken als kind groot is.

Uit de betreffende publicatie van het Sociaal Cultureel Planbureau zijn een aantal zeer opmerkelijke vindingen naar voren gekomen.  Enkele conclusies uit het rapport:

• Als gevolg van het vele deeltijdwerk is in Nederland de gemiddelde arbeidsduur per week bij mannen, maar vooral bij vrouwen, lager dan in andere landen.
• Van de kinderloze vrouwen, zowel de jongere als de oudere, werkt in Nederland het kleinste aandeel voltijds.
• We kunnen concluderen dat moeders van baby’s en peuters met hun huidige arbeidsdeelname op de grens zitten van wat we in Nederland goed vinden. De vrouwen zonder jonge kinderen zouden echter hun arbeidsduur aanzienlijk kunnen uitbreiden zonder in botsing te komen met de publieke opinie.
• Driekwart van de in deeltijd werkende vrouwen in Nederland zegt geen voltijdbaan te ambiëren. Zij werken dus niet zozeer in deeltijd vanwege de zorg voor kinderen of andere naasten, maar simpelweg omdat ze geen voltijdbaan willen. Het valt overigens niet uit te sluiten dat zorgtaken daarbij meespelen, maar voor hen staat blijkbaar voorop dat ze sowieso de voorkeur geven aan een deeltijdbaan.
• Vrouwen hebben dus, in vrijwel alle fasen van hun loopbaan, een voorkeur voor een deeltijdbaan, en een kwart (sic!) van de vrouwen werkt liever helemaal niet.

Al met al een bedroevend beeld wat hier geschetst wordt. Iedereen heeft begrip voor vrouwen die minder werken omdat ze ‘in de kleine kinderen zitten’. Maar waarom reeds voor de conceptie alleen maar in deeltijd werken - en ook daarna? Is dit de ambitieloze Nederlandse cultuur?  Hoe kun je nu in alle ernst verwachten om carrière te maken indien je niet eens bereid bent om daarvoor te werken? Waarom gaan vrouwen niet gewoon aan de slag? Je kunt je werkervaring immers alleen maar vergroten indien je – inderdaad – werkt. Er liggen kansen en uitdagingen genoeg!

Welk voorbeeld geven moeders hun dochters mee? Het idee dat je als vrouw economisch niet zelfstandig hoeft te zijn? Om over de eigen pensioensopbouw maar te zwijgen. Ik hoop van ganser harte dat zij op een gegeven moment in hun leven, mocht het nodig zijn, in staat zijn om zelf hun broek of rok op te kunnen houden.

De passie voor werk moet nodig terug! Heden ten dage is het vaak très chique om te zeggen dat je niet alles voor je werk over hebt. Het moet vooral leuk blijven. Dat is geen realistisch beeld: alleen maar met leukigheid is geen enkele baan in te vullen. Je hoeft er ook niet ALLES voor over te hebben. Maar wel VEEL.

Dus overheid: maak je borst maar nat!  Hoe krijg je dit onwillige arbeidspotentieel aan het werk? De roep om meer investeringen in een goede kinderopvang zal niet bewerkstelligen dat er meer vrouwen aan het werk gaan, gewoon, omdat niet alle vrouwen kleine kinderen hebben. Sterker nog, bijna twee derde van de vrouwelijke beroepsbevolking heeft helemaal geen kinderen van 0-17 jaar!

Wellicht tijd voor een nieuwe campagne: een slimme meid werkt zoveel mogelijk de hele tijd.

En laten we dan ook maar gelijk ophouden te zeuren over een glazen plafond.