Wel eens gehoord de Boss Pleasing Costs oftewel BPC?
Daarmee worden niet de directe kosten van een flesje wijn of sigarendoos bedoeld om een wit voetje bij de baas te halen, nee BPC zijn serieuze kosten die gemaakt worden om hem gerust te stellen of om tuin te leiden. Meestal beide.
Dikwijls gaat het om uit de hand gelopen projecten die, zou ik me voor kunnen stellen, in het MT als volgt worden geëvalueerd:
- Welnee, de Betuwe lijn loopt heus geen vertraging op.
- Echt waar, het samenvoegen van de twee bedrijven verloopt soepel.
- Niks aan de hand, nog een paar piepkleine aanpassingen en dan besparen wij met dit nieuwe IT systeem héél veel kosten.
BPC worden gemaakt omdat de boodschapper bij het overbrengen van slecht nieuws door de leidinggevende op zijn minst de oren gewassen of - in het ergste geval - van het hoofd gerukt worden.
Een truckfabrikant krijgt bezoek van de Holding. De lokale directie weet dat de Holdingdirectie ‘not amused’ is, indien er veel geproduceerde trucks op de parkeerplaats staan. Dat lijkt namelijk zo onverkocht en lui. De oplossing: het weekend voor het bezoek worden de trucks met man en macht en kosten naar andere parkings gereden. Die liggen ten minste uit het zicht.
Het is een bekend fenomeen dat bij einde van een kwartaal verkopen van productiebedrijven significant stijgen. Kun je fijn laten zien hoe geweldig de verkoopafdeling werkt en dat de targets ruimschoots worden gehaald. Over de retouren in de eerste week van het volgende kwartaal wordt dan liever niet meer gerept.
Lokaal personeel wordt door een buitenlandse baas zijn tijdens bezoek lukraak op staande voet ontslagen. Met name Amerikanen zijn stomverbaasd dat dit in Nederland helemaal niet is toegestaan en verwijt vervolgens het lokale management laksheid. Oplossing: personeel dat ooit werd ontslagen krijgt bij een volgend bezoek lekker een paar daagjes vrijaf.
Een schitterend voorbeeld om dingen mooier voor te stellen dan ze daadwerkelijk zijn is het zogenaamde ‘ Potemkindorp’. Generaal Grigori Potemkin kreeg van Catharina de Grote in 1775 de opdracht de steppen van Zuid Oekraine in te koloniseren. Hij leidde haar tijdens een controlebezoek om de tuin door representatieve houten gevels langs de weg te plaatsen welke gebouwen suggereerden en zo het aftandse gebied erachter aan haar zicht ontrokken.
Een subvariant van de BPC zijn de ‘ik-zeg-maar-liever-niets-want-niemand-zegt-wat-kosten’. Zij worden veroorzaakt en kunnen tot onmetelijke hoogte stijgen indien de baas hoogstpersoonlijk het project koestert als zijn kindje en niemand uit het MT durft te zeggen dat het echt beter is om het onzalige plan te staken. (Dit nieuw ontwikkelde beleggingsproduct is werkelijk geniaal…).
BPC komen met name voor bij bedrijven waarin medewerkers het uit hun hoofd laten om hun leidinggevende met een slechte boodschap te confronteren of kritiek te uiten. Ik ben ervan overtuigd dat er een correlatie bestaat tussen management stijl en BPC: hoe megalomaner de baas – hoe hoger de BPC van de onderneming!
Zo zie je maar weer: krijgt iedere baas dan uiteindelijk toch weer die medewerkers die hij verdient.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten