Ze bestaan nog steeds, de mensen die goedgemutst en alleen uitgerust met zwem- en strikdiploma de arbeidsmarkt betreden. Sommigen groeien uit tot heuse ondernemers, pijnlijk succesvol en aantonend dat je het ook zonder diploma’s en lange studie uitstekend redt. Ze verdienen respect en bewondering.
Voor de meesten van ons is een dergelijke weg niet weggelegd.
Voor de gewone werknemer in loondienst is het lastig om zonder relevante diploma’s en certificaten carrière te maken. Het gaat altijd goed zolang hij binnen een bedrijf een track record heeft opgebouwd. Dit is voornamelijk het geval bij standvaste werknemers die jong ergens beginnen en gestaag door goede prestaties de carrièreladder beklimmen.
Zodra het bedrijf wordt overgenomen of door marktomstandigheden wijzigt wordt het echter moeilijk. Het plotselinge ontbreken van een track record maakt het knap ingewikkeld om de toekomstige werkgever van de capaciteiten te overtuigen.
Mediocre But Arrogant
Dan is er is een groep werknemers die ooit een MBA-opleiding heeft afgesloten en denkt daarmee klaar te zijn. Onnodig te zeggen dat de waarde van een MBA de laatste jaren strek aan erosie onderhevig is geweest. Werkgevers met boze tongen noemen deze opleiding reeds smalend: Mediocre But Arrogant. Het volgen van een dure MBA zegt volgens hen meer over het geldelijk dan over het verstandelijk vermogen.
Voorts zijn er de eeuwige leerlingen. Ze willen, meestal ingegeven door onzekerheid, het liefst voor elke promotie een heuse studie afronden. Met name vrouwen hebben hier last van . Een vrouw kan je, indien je haar een promotie voorstelt, met grote ogen aankijken en vragen:‘denk je wel dat ik het kan?’ Fout, fout, fout. Natuurlijk denk ik dat, anders zat je hier niet.
Je eigen ‘rugzakje’
Indien je tot de groep werknemers behoort die zich nog liever ziek meldt dan aan een cursus deel te nemen krijg je het zwaar. Investeren in jezelf wordt steeds noodzakelijker. Hierbij ligt de verantwoordelijkheid uiteindelijk bij de werknemer. Een proactieve houding is essentieel om het heft in eigen hand te houden.
Wees kritisch over de door werkgevers alom geprezen, want meest goedkope, methode van ‘training on the job’. Dikwijls wordt hiervoor de ‘swim or drown methodology’ gehanteerd. Dat is de methode waarin men de nieuwkomer op zijn nieuwe werkplek dumpt en kijkt of hij het redt.
Kies je opleiding gedegen, hippe trainingen zoals bomen knuffelen of survival tours zijn van kortstondige waarde. Mooi meegenomen is het opdoen van buitenlandse werkervaring. Mijn advies: altijd doen!
In de huidige dynamische en steeds meer internationaliserende arbeidsmarkt is ‘long life learning’ geen loze kreet maar moet de ‘lifestyle’ worden voor elke werknemer. Creëer je eigen rugzakje. Alles is immers onderhandelbaar. Zo kan het voor je toekomst wezenlijk zinvoller zijn om in plaats van een loonsverhoging een opleiding of buitenlandse werkervaring uit te onderhandelen.
En vindt uw werkgever opleidingen alleen maar lastig en duur, citeer Derek Bok: “’If you think education is expensive, try ignorance.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten